کد مطلب:192924 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:187
خدا چگونه می شنود و می بیند؟
بعد از سؤال مذكور: زندیق پرسید: می گوئید خدا شنوا و بیناست؟
فرمود: او شنوا و بینا است، شنواست بدون عضو (گوش)، بینا است بدون ابزار (چشم)، بلكه به نفس خود می شنود و به نفس خود می بیند.
اینكه می گوئیم: شنواست، و به نفس خود می شنود، بیناست و به نفس خود می بیند، معنیش این نیست كه او چیزی است و نفس چیزی دیگر، بلكه خواستم آنچه در دل دارم به لفظ آورم، چون از من پرسیده ای می خواهم به تو سؤال كننده بفهمانم (لذا باید با الفاظی كه تو با آنها مأنوسی مقصود خود را ادا كنم).
حقیقت این است كه می گویم: او با تمام ذاتش می شنود و معنی تمام این نیست كه او را بعضی باشد، بلكه خواستم به تو بفهمانم ومقصودم را به لفظ آورم، و برگشت سخنم این است كه او شنوا، بینا، دانا و آگاه است بی آنكه ذات و صفت او اختلاف كثرت پیدا كنند . [1] .
سؤال كننده پرسید: پس خدا چه باشد؟
امام فرمود: او رب (پروردگار) است، او معبود است، او الله است، اینكه می گوئیم «الله» است نظرم اثبات حروف الف، لام، هاء، راء، باء نیست، بلكه برگشت به معنائی و چیزی است كه خالق همه چیز است، و سازنده ی آنها، و مصداق این حروف همان معنائی است كه الله، رحمن، رحیم، عزیز و اسماء دیگرش نامیده
[ صفحه 34]
می شود و او است معبود بزرگ و والا. [2] .
فرمود: او شنوا و بینا است، شنواست بدون عضو (گوش)، بینا است بدون ابزار (چشم)، بلكه به نفس خود می شنود و به نفس خود می بیند.
اینكه می گوئیم: شنواست، و به نفس خود می شنود، بیناست و به نفس خود می بیند، معنیش این نیست كه او چیزی است و نفس چیزی دیگر، بلكه خواستم آنچه در دل دارم به لفظ آورم، چون از من پرسیده ای می خواهم به تو سؤال كننده بفهمانم (لذا باید با الفاظی كه تو با آنها مأنوسی مقصود خود را ادا كنم).
حقیقت این است كه می گویم: او با تمام ذاتش می شنود و معنی تمام این نیست كه او را بعضی باشد، بلكه خواستم به تو بفهمانم ومقصودم را به لفظ آورم، و برگشت سخنم این است كه او شنوا، بینا، دانا و آگاه است بی آنكه ذات و صفت او اختلاف كثرت پیدا كنند . [1] .
سؤال كننده پرسید: پس خدا چه باشد؟
امام فرمود: او رب (پروردگار) است، او معبود است، او الله است، اینكه می گوئیم «الله» است نظرم اثبات حروف الف، لام، هاء، راء، باء نیست، بلكه برگشت به معنائی و چیزی است كه خالق همه چیز است، و سازنده ی آنها، و مصداق این حروف همان معنائی است كه الله، رحمن، رحیم، عزیز و اسماء دیگرش نامیده
[ صفحه 34]
می شود و او است معبود بزرگ و والا. [2] .
[1] اصول كافي، ج 1، ص 551.
[2] اصول كافي، ج 1، ص 84.